شب‌تابی یا فِلورِسانس (به انگلیسی: Fluorescence) یکی از انواع تابناکی است. فرهنگستان زبان فارسی برای این مفهوم، فلوئورخشندگی را پیشنهاد کرده است. شب‌تابی در سامانه‌های شیمیایی گازی، مایع یا جامد بوقوع می‌پیوندد.
شب‌تابی در اثر جذب فوتون در حالت پایه و رسیدن به حالت برانگیخته به‌وجود می‌آید. بر خلاف فسفرسانس، در این حالت، اسپین الکترون همچنان با الکترون حالت پایه، جفت شده‌است. زمانی که مولکول برانگیخته، به حالت پایه بازگردد، تابش فوتون‌هایی با انرژی کمتر و طول موج بلندتر را به همراه دارد.
اصطلاح فلورسانس از فلئوریت می‌آید که ماده معدنی متشکل از نمک فلوراید کلسیم (CaF 2) و یک ماده فلورسنت شناخته شده است.
پس از آنکه الکترون با جذب فوتون پرانرژی (نور با طول موج کوتاه) از تراز پایه به تراز برانگیخته می‌رود، تمایل دارد که با تابش فوتون انرژی خود را از دست بدهد و به تراز پایه برگردد. در اینجا ممکن است که الکترون مستقیماً به تراز پایه برنگردد؛ بلکه ابتدا به ترازهای برانگیخته پایین‌تر رفته و سپس به تراز پایه برسد که در این حالت الکترون، فوتون‌هایی با انرژی کمتر (یعنی طول موج بلندتر) از خود ساطع می‌کند که ممکن است برای چشم انسان قابل دیدن باشد.
یعنی نور با طول موج معین جذب می‌کنند اما نور با طول موج متفاوت از خود گسیل می‌دهند.
در این پاورپوینت سزفصل های زیر ارائه خواهد شد:
۱- معرفی فلورسانس و اربیتال ها و انتقالات اربیتالی دخیل در آن
۲- کروموفورها و کروموفورهای بیولوژیک
۳- فلورسانس مولکول های بیولویک
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.